’t Is zomaar een zonnige septemberdag. We zitten op een bankje in het park: het meisje, de hond en ik. Een jaar of 7 is ze en honden zijn haar lievelingsdieren. Hoewel het najaar in de lucht hangt, is de zon nog warm genoeg om zonder jas naar buiten te kunnen. Het meisje heeft een boek in haarhanden. Ze leest voor aan Nika. Ze heeft een boek gekozen waar best lastige woorden in staan. Op en top geconcentreerd is ze. Het puntje van haar tong steekt uit haar mond. Ze vindt het altijd spannend om voor te lezen in de klas. Ze denkt dat ze het niet goed doet. Of te langzaam. En die gedachten maken dat ze zich onzeker voelt. Maar met Nika liggend naast haar op het bankje is het ineens anders. Met haar wijsvinger volgt ze de woorden in haar boek, steeds een regel verder. Ze heeft niet in de gaten dat ze met haar andere hand de hond af en toe een aai geeft terwijl ze leest. Maar mij valt het op. Ik zie hoe ze er aan ene kant ontspannen bij zit en hoe ze aan de andere kant ingespannen haar best doet om woorden te maken van die rare letters. Zinnen te maken van de woorden. Ik werp zijdelings een blik op Nika. Die ligt lekker. Kijkt af en toe naar mij in de hoop dat er nog een voertje te verdienen is, maar gedraagt zich verder als een voorbeeldige luisteraar. Zonder oordeel. Zonder het meisje te corrigeren. Voor Nika is het prima wat ze doet. De hond maakt het niet uit hoeveel woorden er in een minuut gelezen worden. Of de zinsopbouw klopt. Of er een ij of een ei moet staan. De hond accepteert het meisje volledig. Is blij met haar rust, haar vriendelijkheid, haar prettige manier van doen. Dat is waar het voor Nika om draait. En het meisje voelt dat, ze weet dat ze veilig is bij de hond. En dat zorgt ervoor dat ze kan ontspannen. Dat ze zich puur op het lezen kan concentreren. Zonder de druk van een CITO-score, zonder een klokje dat meeloopt om haar leestempo te bepalen. Ze doet het supergoed, haalt het maximale uit zichzelf. Glundert van oor tot oor op het moment dat ze haar boek dichtslaat. Lezen is weer leuk!
Heeft jouw kind ook moeite met lezen? Neem dan eens een voorbeeld aan de hond: luister zonder oordeel, zonder je kind te corrigeren. Maak er iets leuks van samen, iets van jullie tweetjes. Geef je kind een compliment als het doorzettingsvermogen laat zien. Zijn best doet. Maar laat het resultaat buiten beschouwing. Laat het plezier voorop staan. Je zult zien dat het dan vanzelf beter en sneller gaat. Veel leesplezier!